Categorie: Poëzie

Poëzie

Geplaatst op

twee vlinders


ik zag twee vlinders in de nacht
verlicht door milde maneschijn;
zij fladderden in dwaze lijn
en toonden vrij hun kleurenpracht

ik zag twee vlinders in de nacht
die langs elkander streken
en dan uiteen weer weken,
een spel dat nimmer leek volbracht


steeds komt die nacht opnieuw tot leven:
ik streel jouw prikkelende kleuren
totdat jij zacht begint te beven


ach, wat zou ik niet willen geven,
te proeven weer jouw zinnelijke geuren,
vereend in vlindervlucht omhoog te zweven.

Geplaatst op

ontglijden

soms weet ik
‘s ochtends al
dat mij die dag
poëzie
ontglijden zal


zoals een keutel
tijdig meldt
dat het
mijn sluitspier
spreiden zal

zo bezien
biedt loslaten
de troost
dat het
bevrijden zal

Geplaatst op

moeras


al wat ik was is nu verveend moeras,
-verleden is verteerd bezonken-

deels droog liggend, deels dras;
god weet hoe het heeft gestonken
werkelijkheid is er verstild verdronken,
althans, wat ooit de echtheid was;
het enige dat hier nog heeft geklonken
is het opborrelen van geestrijk gas


’s nachts wordt in die ziele-soep geroerd
en ergens tussen slapen en ontwaken
worden soms oude beelden opgeboerd
die in mijn hier en nu geraken;
niet door aliens door de tijd vervoerd,
maar door mijn eigen wrede draken

Geplaatst op

mis


schaduwen te zien en zo graag te willen
dat ze waar zijn, ertoe doen
dat ze twijfel doen verstillen
en ik me ermee verzoen


zulk reiken naar de werkelijkheid,
gulzig, eerloos en om niet
tralies te ruilen tegen vrijheid;
in het verlangen huist verdriet


zie, even is het gordijn geweken,
wat is is wat het is
en niets wil faken


weten is hier ongewis
ongeduld verstreken
dat even dat ik soms mis

Geplaatst op

losvast


is loslaten
alles
wat ik vast mag houden ?
waartoe heb ik
dan mijn handen,
waarop sta ik dan
dat mij kan dragen ?

nog heb ik
m’n handen vol
aan zulke vragen.