de Noorse kerkhoven zijn klein,
sober en laag de stenen
alsof de doden na het wenen
er nog amper mogen zijn
die soberheid biedt toch ook rust
er is weinig om te vragen
het oude leed goed te verdragen
al het gedoe lijkt hier geblust
ik hou van deze hoven van de dood
ze herinneren me aan de liefde en ‘t leven,
maar ook aan toen ik tekort schoot
en aan de ruimte om nog te leren
zoals de kunst om vrij te zweven
maar ook om tijdig te excuseren