in het visserijmuseum in de haven
werden korte films getoond
over hoe de zee vissers beloont
met ruimen vol als gulle gave
ik zie veel spartelende vis,
in grote wordt een haak geslagen
niemand stelt hierover vragen
alsof zo’n moord vanzelfsprekend is
ze zeggen dat het leven hardt
maar ik word met de jaren weker,
raak door geweld steeds meer verward
waarheen leidt dit afnemend verweer
straks huil ik bij een groentekweker
want bij ‘t spitten doet ie de aarde zeer